Իրաւապաշտպան Զարուհի Յովհաննիսեան՝ Օգոստոս 25-ին «Սիվիլնեթ»-ի էջին հրատարակուած յօդուածով, ընդգծած է, Հայաստանի արդարադատութեան համակարգին մէջ ամէնէն շատ կիրարկուող խափանման միջոցներէն մէկը բանտարկութիւնն է։

Ստորեւ՝ հատուած մը իրաւապաշտպանին յօդուածէն.

«Հայաստանի քրէական արդարադատութեան համակարգին մէջ, բանտարկութիւնը կը շարունակէ մնալ ամէնէն յաճախ գործադրուող խափանման միջոցներէն մէկը: Թէպէտ իրաւապաշտպան խումբերը բազմիցս արծարծած են բանտարկութեան չարաշահման եւ անհամաչափ գործադրման մասին, գործնականին մէջ ան յաճախ կը գործադրուի: Խնդիրը մա՛նաւանդ ուշադրութիւն կը գրաւէ քաղաքական գործունէութեամբ զբաղողներուն պարագային, որոնց հանդէպ բանտարկութիւնը որպէս խափանման միջոց կ՚ընտրուի եւ կ՚երկարաձգուի:

Զուտ վիճակագրական տուեալներէն մեկնելով, կարելի է եզրակացնել, թէ Հայաստանի քրէակատարողական հիմնարկներուն մէջ բանտարկուած անձերուն թիւը կը գերազանցէ դատապարտեալներուն թիւին:

Այսպէս, եթէ 2024-ին քրէակատարողական հիմնարկներուն մէջ պահուող անձերուն ընդհանուր թիւը կազմած է 2686, ապա այդ անձերէն միայն 1285-ը եղած է դատապարտեալ, իսկ 1401-ը՝ բանտարկուած անձ:

Վերջին երեք տարիներուն պատկերը կ՚ապացուցէ, թէ էական փոփոխութիւններ չեն արձանագրուած։

2024 – ընդհանուր՝ 2686, դատապարտեալ՝ 1285, բանտարկուած անձ՝ 1401։ 

2023 – ընդհանուր՝ 2469, դատապարտեալ՝ 1152, բանտարկուած անձ՝ 1317։
2022 – ընդհանուր՝ 2265, դատապարտեալ՝ 1055, բանտարկուած անձ՝ 1210։ 

Այսպէսով պարզ կը դառնայ թէ բանտարկուած անձերուն թիւը քրէակատարողական հիմնարկներուն մէջ կը գերակշռէ դատապարտեալներուն թիւին, ինչ որ մտահոգիչ է, մանաւանդ այն պարագային, երբ 2021 Յունիս 30-ին ընդունուած Հայաստանի քրէական դատավարութեան նոր օրէնքը կարելիութիւն ստեղծած է նոր հայեցակարգային մօտեցումի մը՝ կապուած այլընտրանքային խափանման միջոցներու կիրարկման բազմազանութեան հետ։

Ըստ ՀՀ քրէական դատավարութեան նոր օրէնքի 115-րդ յօդուածին՝

1. խափանման միջոցներն են բանտարկութիւնը եւ այլընտրանքային միջոցները,
2. այլընտրանքային խափանման միջոցներն են՝ տնային կալանքը, վարչական հսկողութիւնը, գրաւը, պաշտօնավարման կասեցումը, բացակայելու արգելքը, երաշխաւորութիւնը, դաստիարակչական հսկողութիւնը, զինուորական հսկողութիւնը։

Այսինքն՝ խափանման միջոցներու համակարգը ուղղուած է դատական մարմիններուն այնպիսի երաշխիքներ տրամադրելուն, որ մարդուն ազատութեան եւ անձեռնմխելիութեան իրաւունքին հասցուած վնասը նուազագոյն ըլլայ, ինչպէս նաեւ ամբաստանեալին պատշաճ վարքագիծը ապահովուի անոր իրաւունքներուն հնարաւորինս նուազ սահմանափակումով»։