Հանրապետութեան առաջին նախագահ Լեւոն Տէր—Պետրոսեան վերջին շրջանին վարչապետ Փաշինեանի հասցէին ստորագրած իր քննադատական խիստ գրութիւններուն Սեպտեմբեր 22-ին աւելցուցած է նոր մը, ուր յատկապէս գրած է՝ «Անկախութեան տարեդարձը Փաշինեանի տօնը չէ։ Նա ատում է այդ անկախութիւնը, որովհետեւ ոչ թէ ինքը, այլ ուրիշներն են բերել այն», ինք եւս վարչապետը որակելով «տխրահռչակ դաւաճան»։։
Ստորեւ Լեւոն Տէր—Պետրոսեանի հրապարակումը.
«Փաշինեանի մտասեւեռումն ու լկտիութիւնը սահման չունեն։
Հայաստանի անկախութեան տօնը չփճացնելու նպատակով, երեկուայ իմ ուղերձում ես խուսափել էի անդրադառնալ մի այլ թեմայի, որը վերաբերում է այդ տօնի նկատմամբ Փաշինեանի հիւանդագին արձագանգին.
— «Արցախը Հայաստան է եւ վերջ» ամպագորգոռ յոխորտանքով պատերազմ յայտարարես Ադրբեջանին եւ ջախջախիչ պարտութիւն կրես.
— Յիմարաբար մերժես պատերազմը դադարեցնելու Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինի առաջարկը.
— Գլխովին հայաթափես Արցախը եւ զոհաբերես հինգ հազար պայծառ երիտասարդների, իսկ տաս հազարից աւելի զինուորների հաշմանդամ դարձնես.
— Որպէս պատանդ Ադրբեջանին յանձնես Արցախի ռազմաքաղաքական ղեկավարութեան անդամներին եւ ինքնագոհաբար հանդուրժես տասնեակ հայ գերիների տառապանքը Բաքուի բանտերում.
— Քո յանցաւոր քաղաքականութեան հետեւանքով Հայաստանում ապաստանած հարիւր հազարից աւելի արցախցի փախստականների նկատմամբ դրսեւորես ապերախտ ու բիրտ վերաբերմունք՝ քաջ գիտակցելով, որ վերջիններիս կարիքները պատշաճ կերպով չբաւարարելու պարագայում, նրանց մեծ մասը բռնելու է գաղթի ճամբան.
— Եւ այս ամէնից յետոյ ցինիկաբար յայտարարես եւ ամէն օր կրկնես ու հպարտանաս, որ խաղաղութիւն ես պարգեւել հայ ժողովրդին, դրա փոխարէն ակնկալելով, աւելի ճիշտ, պահանջելով վերջինիս երախտագիտութիւնը, բայց այն չստանալով` քո ողջ մաղձը թափես նրա վրայ.
— Ինչեւիցէ, անկախութեան տարեդարձը Փաշինեանի տօնը չէ։ Նա ատում է այդ անկախութիւնը, որովհետեւ ոչ թէ ինքը, այլ ուրիշներն են բերել այն.
— Հաստատաբար կարելի է արձանագրել միայն մէկ բան. Փաշինեանն արդէն իսկ իր «պատուաւոր» տեղն է ապահովել Հայոց տխրահռչակ դաւաճանների յուշատախտակում՝ Մերուժան Արծրունու, Վահան Մամիկոնեանի, Վասակ Սիւնու, Մելիք Շահնազարի եւ Մելիք Ֆրանգիւլի կողքին»։