Էմանիւէլ Մաքրոն իր ճառին մէջ յիշեց Հայաստանի անունը

Ֆրանսայի նախագահական ընտրութիւններուն առաջին փուլը տեղի պիտի ունենայ Ապրիլ 10-ին։ Այս առաջին փուլին ոեւէ թեկնածուի բացարձակ մեծամասնութիւն (50%-էն աւելի) չստանալու պարագային՝ երկրորդ փուլը տեղի պիտի ունենայ Ապրիլ 24-ին, առաւելագոյն քուէներ ստացած առաջին երկու թեկնածուներուն միջեւ։ 

Թեկնածուներու պաշտօնական թիւը 12 է։ Անոնք են.-

– Պաշտօնաւարտ նախագահ Էմանիւէլ Մաքրոն (Յառաջացող Հանրապետութիւնը — La République en Marche-LREM),

– Վալերի Փեքրէս (Հանրապետականներ — Les Républicains-LR),

– Անն Հիտալկօ (Ընկերվարական կուսակցութիւն — Parti Socialiste-PS),

– Ժան-Լիւք Մելանշոն (Անհնազանդ Ֆրանսան — La France Insoumise-LFI),

– Եանիք Ժատօ (Եւրոպա Բնապահութիւն-Կանաչներ — Europe Ecologie-Les Verts-EELV),

– Մարին Լը Փէն (Ազգային համախմբում — Rassemblement national-RN),

– Էրիք Զեմմուր (Անկախ),

– Նիքոլա Տիւփոն-Էնիան (Ոտքի՛ Ֆրանսա — Debout la France-DLF),

– Նաթալի Առթօ (Աշխատաւորական պայքար — Lutte Ouvrière-LO),

– Ֆապիէն Ռուսէլ (Ֆրանսական Համայնավար կուսակցութիւն — Parti communiste français-PCF),

– Ֆիլիփ Փութու (Հակադրամատիրական նոր կուսակցութիւն — Nouveau parti anticapitaliste-NPA),

– Ժան Լասալ (Դիմադրե՛նք — Résistons)։

Ներկայիս Ֆրանսա կը գտնուի քարոզարշաւի ամէնէն կիզիչ շրջանին, բայց այս անգամ երկրին կարեւորագոյն ընտրութիւնները բոլորովին շուքի մէջ մնացած են ուքրաինական անցքերուն հետեւանքով։ 

Պիտի յիշենք, որ նախագահական քարոզարշաւի ոչ-պաշտօնական առաջին քայլերուն մէջ անմիջականօրէն «ներգրաւուած» էր Հայաստան, ուր անցեալ տարեվերջին յաջորդաբար այցելեցին թեկնածուներ Էրիք Զեմմուր եւ Վալերի Փեքրէս։ Ի դէպ, Զեմմուրի ծայրայեղ-աջակողմեան հայեացքներուն պատճառով՝ անոր այցը այնքան ալ միաձայնութիւն չէր ապահոված, խանդավառութիւն չէր ստեղծած հայկական աշխարհին մէջ։

Իսկ ներկայիս, քարոզարշաւի վերջին ուղիղ գիծին,– ինչպէս կ՚ըսեն ֆրանսական ասոյթով,–նախագահ Մաքրոն եւս Շաբաթ, Ապրիլ 2-ին, Փարիզի «Տեֆանս-Արենա»-ին մէջ տեղի ունեցած՝ իր քարոզարշաւի միակ հանրահաւաքին խօսած երկարաշունչ ճառին մէջ յիշեց Հայաստանի անունը։ Ան, խօսելով դիւանագիտութեան եւ անկախ քաղաքականութեան մասին, որ «կ՚ենթադրէ անընդհատ խօսիլ բոլորին հետ», ըսաւ.– “Այո՛, յանձնառու եմ։ Ֆրանսայի դերը տեղի չտալ է բեւեռացումներով ստեղծուած մեծ ճեղքին,– որ կաթուածահար կ՚ընէ,– եւ իմանալն է, թէ ինչպէ՛ս կարելի է հաղորդակցիլ իւրաքանչիւր տարածաշրջանի, իւրաքանչիւր տիրութեան հետ. շարունակե՛լն է նոր դաշինքներու հաստատումը՝ Հնդկաստանէն մինչեւ Խաղաղական, Մերձաւոր եւ Միջին Արեւելք. շարունակե՛լը՝ լուծումներու յօրինումը այնքան սիրելի Լիբանանի եւ այնքան մօտիկ Հայաստանի համար”։ Նշենք որ անոր այս խօսքերը դիմաւորուեցան ծափահարութիւններով։ ■