Հինգ ցմահ բանտարկութիւն

Պաքուի շին­ծու դա­տավա­րու­թեան՝ հայ պա­տանդնե­րուն հա­մար պա­հան­ջուած պա­տիժ­նե­րը ստա­ցած են աւե­լի յստակ եւ ա՛լ աւե­լի տխուր պատ­կեր մը։ Մինչ առա­ջին առ­թիւ յայ­տա­րարուած էր, թէ միայն Արա­յիկ Յա­րու­թիւնեանի եւ Դա­ւիթ Բա­բայեանի հա­մար դա­տախա­զը պա­հան­ջած է ցմահ բան­տարկու­թիւն, այդ ծայրա­գոյն պատիժ­նե­րուն թի­ւը հի­մա բարձրա­ցած է հին­գի։

Ստո­րեւ իւ­րաքան­չիւր հայ պա­տան­դի հա­մար պահան­ջուած պա­տիժը.

Ցմահ բան­տարկու­թիւն.

– Արա­յիկ Յա­րու­թիւնեան, Դա­ւիթ Բա­բայեան, Դա­ւիթ Իշ­խա­նեան, Լե­ւոն Մնա­ցակա­նեան, Դա­ւիթ Մա­նու­կեան։

Տար­բեր պայ­մա­նաժա­մով բան­տարկու­թիւններ.

– Ար­կա­դի Ղու­կա­սեան, Բա­կօ Սա­հակեան, Մա­դաթ Բա­բայեան, Մե­լիք­սէթ Փա­շայեան՝ 20-ական տա­րի,

– Գա­րիկ Մար­տի­րոսեան՝ 19 տա­րի,

– Դա­ւիթ Ալա­վեր­տեան՝ 18 տա­րի,

– Լե­ւոն Բա­լայեան՝ 17 տա­րի,

– Վա­սիլի Բեգ­լա­րեան, Գուրգէն Ստե­փանեան, Էրիկ Ղա­զարեան՝ 16-ական տա­րի։

Նշենք, թէ որոշ պա­տանդնե­րու «նուազ ծանր» պա­տիժը «չենք պարտիր» ազեր­պայճա­նական ար­դա­րադա­տու­թեան «բա­րեացա­կամու­թեան», այլ պար­զա­պէս երկրին օրէնսդրու­թիւնը չի թոյ­լատրեր 65 տա­րեկա­նէն վեր «դա­տապար­տեալ»-նե­րը պատ­ժել ցմահ բան­տարկու­թեամբ։