Օգոստոս 14-ին, Հայաստանի առաջին նախագահ Լեւոն Տէր-Պետրոսեան կը գրէր.

«Այսօր, “Հրապարակ” կայքում ես ուշադիր ընթերցեցի պատմաբան Վահագն Յակոբեանի ընդարձակ յօդուածը՝ “Հայոց պատմութիւն” եւ “Հայաստանի պատմութիւն” եզրերի շուրջ ծագած եւ առայժմ չմարած բանավէճի առիթով: “Հայոց պատմութիւն” անուանումը քաղաքական առումով երբեւէ քննութեան առարկայ չի հանդիսացել ո՛չ պետական պաշտօնեաների, ո՛չ էլ պատմաբանների կողմից, քանի որ այն ընկալուել է թէ՛ որպէս Հայաստանի, թէ՛ որպէս հայերի, այն է՝ Հայ ժողովրդի, թէ՛ որպէս հայ գաղթավայրերի պատմութիւն:

Այդ պարագային, բնականաբար, հարց է առաջանում, թէ ինչո՞ւ եւ ինչպէ՞ս ծնուեց դրա շուրջ ներկայիս ընթացող բանավէճը: Պատասխանը շատ պարզ է՝ առհասարակ պատմութիւնից եւ մասնաւորապէս Հայոց պատմութիւնից որեւէ գաղափար չունեցող եւ իրեն ամենագէտ համարող փառաւոր անձնաւորութեան՝ Նիկոլ Փաշինեանի ձեռամբ, այն էլ՝ Ադրբեջանից կրած ջախջախիչ ու նուաստացուցիչ պարտութիւնից յետոյ: Յիշեցնեմ, որ տարիներ առաջ Ալիեւի հետ համատեղ հարցազրոյցի ընթացքին Փաշինեան ինչպէս էր կմկմալով հպարտանում Տիգրան Մեծի նուաճումների իրողութեամբ: Գաւառականութեան աւելի ցայտուն եւ ամօթալի դրսեւորում դժուար է պատկերացնել:

Իսկ թէ ո՞րն է Փաշինեանի մտավարժանքներին հաճոյանալու՝ յիշեալ յօդուածագրի շարժառիթը, չ՚արժէ, ի հարկէ, դրան անդրադառնալ: Նրա գործընկեր պատմաբանները արդէն հիմնաւորապէս արձագանգել են այս հարցին»։