Տարեվերջին զարմանալիօրէն Սփիւռքը, անոր ինքնութիւնը, ապագան, Հայաստան-Սփիւռք յարաբերութիւնները քննարկման նիւթ դարձան զանազան հարթակներու վրայ։ Առաջինը՝ Սփիւռքի Գլխաւոր յանձնակատարին Երեւանի մէջ կազմակերպած «Արուեստի եւ մշակոյթի համաժողով»-ը, Նոյեմբեր 20-21-ին, որուն մասնակցեցաւ շուրջ 250 հոգի։ Երկրորդը, նոյնպէս Երեւանի մէջ, Լեւոն Տէր-Պետրոսեանի Արտաքին գործոց փոխնախարար, պատմաբան Ժիրայր Լիպարիտեանի «Ինչպէ՞ս մտածել Սփիւռքի մասին» նիւթով Դեկտեմբեր 3-ին տուած դասախօսութիւնը։ Իսկ Սփիւռքի տարածքին՝ Լոնտոնի մէջ, Հայկական հիմնարկին կողմէ Դեկտեմբեր 2-ին կազմակերպուած «Հայկական սփիւռքի եւ պետութեան փոխյարաբերութեան վերափոխումը» նիւթով ձեռնարկը, Դեկտեմբեր 5-ին Գալուստ Կիւլպէնկեան Հիմնարկութեան «Սփիւռքեան հեռանկարներ» վերլուծական հարթակի մեկնարկը նոյնպէս՝ Լոնտոնի մէջ, իսկ Ֆրանսայի տարածքին՝ CCAF-ի կառոյցին մէջ մասնակի հանրային քուէի դրութեան ներմուծման առթիւ ընտրարշաւի յայտարարութիւնը,– որ առաջին անգամ ըլլալով՝ սփիւռքեան կառոյցի մը մէջ ներկայացուցչականութեան տատամսոտ քայլի մը փորձը կը հանդիսանայ,– ինչպէս նաեւ Մարսիլիոյ մէջ «Շարժունակ մշակոյթի մը հայկական գանձերը. 1512-1828» ցուցահանդէսը, որ նախաեղեռնեան սփիւռքեան կարեւոր երեւոյթ է։
Թերեւս կան այլ նախաձեռնութիւններ եւս, որոնց տեղեակ չենք, ինչ որ ինքնին խօսուն երեւոյթ մըն է Հայաստանի եւ Սփիւռքի տարածքին տեղեկատուական համակարգի այն մեծ բացին, որ ցոյց կու տայ լրասփիւռներու, համազգային ու պետական կառոյցներու անկարողութիւնը հանրութիւնը հետաքրքրող ու անոր ինքնութեան եւ գոյութեան վերաբերող հանդիպումներուն տեղեկատւութիւնը ապահովելու, իրազեկելու եւ այս էական նիւթին շուրջ հանրային հետաքրքրութիւն ստեղծելու։
Ուշագրաւ երեւոյթ է, որ երկու շաբթուան սեղմ ժամանակաշրջանին Սփիւռքի եւ Հայաստան-Սփիւռք յարաբերութիւններուն նուիրուած ձեռնարկները կը զուգադիպին Մայր Աթոռ-պետութիւն սուր հակադրութեան միջոցին։ Երկու էական կառոյցներ՝ եկեղեցի ու պետութիւն, որոնց համար Սփիւռքի գոյութիւնը, պահպանումը եւ զարգացումը կարեւոր գրաւական է, իրե՛նց ու ընդհանրապէս հայ ազգի գոյութեան ու զարգացման համար։ Պետութիւնը որոշ չափով Սփիւռքի վերաբերեալ հանդիպումներ կը կազմակերպէ, նոյնիսկ եթէ անոնք կը մնան անբաւարար, որով կը բախին Սփիւռքի մէջ ամուր հաստատուած համազգային կառոյցներու հակադրութեան, սակայն միւս կողմէ, Մայր Աթոռը ինք, հեռու է Սփիւռքի ապագային վերաբերեալ կազմակերպչական կամ այլ քննական նախաձեռնութիւններ կազմակերպելէ։ Թէեւ պատմութեան ընթացքին եկեղեցին դարեր շարունակ պետութեան բացակայութեան պայմաններուն մէջ հոգացած է համայնքներուն հոգեւոր ու վարչական կարիքները, սակայն ներկայիս, ինքնիր տագնապներուն մէջ թաղուած է ու հեռու՝ ներկայի մարտահրաւէրները եւ Սփիւռքի վերանորոգման հարցերը քննելու պատրաստակամութենէ։
Դժբախտաբար, նոյնն է պարագան համազգային մեծ կառոյցներու՝ կուսակցութիւն, բարեսիրական կազմակերպութիւն, CCAF, որոնցմէ շատեր կայք հաստատած են Հայաստանի մէջ ու կը հակադրուին իշխանութեան եւ անոնց Սփիւռքի մասնաճիւղերն ալ կը գործեն կառավարութեան դէմ աւելի սուր պայքար մղելու։
Հաւանաբար այս պատճառով է, որ հանրութիւնը եւս կը մնայ մեծամասնութեամբ կրաւորական, յուսալքուած.կամ՝ հայեացքը ուղղած կը մնայ դէպի Հայաստան։ Կը գոհանայ բարեսիրական նուիրատւութեամբ։
Մտաւորականութիւնն է որ հաւաքներ կը կազմակերպէ, Սփիւռքի ինքնութեան շուրջ մտածողական, վերլուծական հարցեր կը քննէ, ինչ որ կարեւոր քայլ է Սփիւռք երեւոյթը հասկնալու եւ այսօրուան պահանջներուն համահունչ ռազմավարութիւն մշակելու համար։
Անկախ անհատական կամ պատահական նախաձեռնութիւններէ, նորութիւն է Գալուստ Կիւլպէնկեան հիմնարկութեան վերլուծական հարթակին ստեղծումը, որ կը միտի Սփիւռքը տեւաբար քննական ուսումնասիրութեան առարկայ դարձնել, դարուս մարտահրաւէրները դիմագրաւելու եւ ներկայի պահանջներուն համապատասխանող արդիւնաւէտ կառոյց մը ստեղծելու գործիքներ առաջարկելու համար սփիւռքեան եւ պետական մարմիններուն. միաժամանակ՝ սփիւռքեան հայկական փորձառութեան ուսումնասիրութեան արդիւնքները հասանելի դարձընելու համար սփիւռքագիտութեամբ հետաքրքրուող միջազգային մտաւորականութեան։
Ժ.Չ. ■