Սեպտեմբեր 20-ին, Արցախի նախագահի խորհրդական Արտակ Բեգլարեան Դիմագիրքի իր էջին գրած է.

«Արցախի Հանրապետութեան իշխանութիւնները պէտք է շատ արագ ու համարձակ կերպով որոշումներ կայացնեն ու հրապարակային կերպով ներկայացնեն ժողովրդին, որքան էլ դրանք ծանր լինեն, իսկ ժողովուրդը պէտք է ըմբռնի իրավիճակից բխած այդ ճարահատեալ քայլը: 

Այս պահին ընթացող արիւնալի ցեղասպանութիւնը պէտք է դադարեցնել րոպէ առաջ, քանի որ զոհերի ու վիրաւորների քանակն արագօրէն աճում է, իսկ տարբեր ուղղութիւններով ադրբեջանական զօրքի յառաջխաղացումն ու յաջողութիւնները՝ զարգանում: Ժամանակը մեր դէմ է աշխատում, քանի որ ակնյայտ է, որ որևէ միջազգային դերակատար, այդ թւում՝ ռուսական ու ամերիկեան կողմերը, չեն ցանկանում կանգնեցնել պատերազմը. ինձ համար անառարկելի է, որ Ռուսաստանը, ԱՄՆ-ն ու Եւրոպական Միութիւնը յանցաւոր կերպով ամբողջութեամբ աջակցում են Արցախի ժողովրդին հպատակեցնելու ադրբեջանական օրակարգին: 

Այսպիսի աշխարհաքաղաքական ծանր պայմաններում և նման ծայրայեղ անհաւասար պատերազմում մեր հերոս տղաները պարզապէս չեն կարող էական արդիւնք ապահովել՝ միայն իրենց քաջութեան ու կեանքերի գնով: Մենք մնացել ենք ամբողջապէս պաշարուած ու միայնակ, նոյնիսկ Մայր Հայաստանն է լքել Արցախին այս պայքարում:

Այսպիսի ակնյայտ փակուղում գլխաւոր առաջնահերթութիւնը մարդկային կեանքեր փրկելը պէտք է լինի, իսկ Արցախի ապագային առնչուող մնացած հարցերը պէտք է քննարկել հրադադարից յետոյ՝ այնքանով, որքանով հնարաւոր է՝ միջազգային կարելի երաշխիքներով:

Ինձ համար շատ ծանր է այս տողերը գրելը, բայց մենք պարտաւոր ենք ճշմարտութիւնը ասել՝ յանուն Արցախի ժողովրդի ու հայրենիքի պատառիկների նոյնիսկ մթագնած ապագայի: Իւրաքանչիւր պայքար պէտք է որոշակի տեսանելի հեռանկար ունենայ, առաւել ևս, երբ կշեռքի միւս նժարին դրուած են հազարաւոր մարդկային կեանքեր:

Ամուր եղի՛ր, ժողովո՛ւրդ: Մենք վեր յառնելու ժամանակ դեռ կ՚ունենանք:

Յ.Գ. – Թող յատկապես Արցախից դուրս գտնուող ոևէ մէկը չփորձի ինձ հայրենասիրութեան դասեր տա՝ կտրուած լինելով այս դաժան իրականութիւնից, որի միայն մի փոքր մասն է դրսից տեսանելի»։