Մեզի հա­մար մի՛շտ ալ հա­ճելի եղած է հան­դի­պիլ Գե­րապայ­ծառ Մրէաթեանին` կա­թողի­կէ հա­յոց Հա­լէպի առաջ­նորդին, որ եր­կա՜ր տա­րինե­րու իր առաջ­նորդա­կան վաս­տա­կին զու­գա­հեռ` ծա­նօթ է նաեւ իբ­րեւ գի­րի ու գիր­քի մօ­տիկ անձնա­ւորու­թիւն։ 

Մեր այս դրա­կան տպա­ւորու­թիւնը կու գայ հի­նէն։ Տաս­նա­մեակ­ներ առաջ, Հա­լէպի եր­բեմնի «Գե­ղարդ» տա­րեգիր­քին մէջ կար­դա­ցեր էինք Գե­րապայ­ծա­ռին (այն ատեն դեռ երի­տասարդ վար­դա­պետ` սեփ-սեւ մօ­րու­քով…) շա­հեկան մէկ ու­սումնա­սիրու­թիւնը Ոս­կե­դարու մե­ծանուն իմաս­տա­սէր Դա­ւիթ Ան­յաղթի մա­սին։ Ան­կէ ետք, կը կար­ծենք, Գե­րապայ­ծա­ռը վար չէ դրած իր գրի­չը` հա­կառակ վար­չա­կան իր բազ­մա­պիսի պա­տաս­խա­նատւու­թեանց, որոնք հի­մա կ՚եր­կա­րին Հա­լէպէն մին­չեւ Հռոմ…։

Ուրբաթ, Հոկ­տեմբեր 25-ին, պա­տեհու­թիւնն ստեղ­ծուեցաւ ան­գամ մը եւս հան­դի­պելու Գե­րապայ­ծա­ռին, Հռո­մէն իր վե­րադար­ձէն օրեր ետք, Հայ Կա­թողի­կէ Առաջ­նորդա­րանի իր աշ­խա­տասե­նեակը։

Հա­մով զրոյց մը ըն­թա­ցաւ մեր մի­ջեւ` ի ներ­կա­յու­թեան Հ. Կո­միտաս վրդ. Տա­տաղ­լեանի, որ աջ բա­զուկն է առաջ­նորդին։

Խօ­սեցանք կար­դի­նալ Աղա­ճանեանի, Զմմա­ռու վան­քին ու ըն­ծա­յարա­նին, նոր կո­չումնե­րու պա­կասին, Հա­լէպի հայ կա­թողի­կէ դպրոց­նե­րուն եւ մեր «Հերկ եւ բերք» գիր­քի հրա­տարա­կու­թեան ու անոր նուիրուած շնոր­հահանդէ­սին մա­սին։

Հո­գեւոր պե­տին նուի­րե­ցինք նո­րա­տիպ հա­տո­րէն օրի­նակ մը։

Գե­րապայ­ծա­ռը գնա­հատեց մեր գրչի աշ­խա­տանքնե­րը, մաս­նա­ւորա­բար յի­շատա­կելով սփիւռքա­հայ ամէ­նօր­եայ վար­ժա­րան­նե­րուն նուիրուած շար­քը եւ ան­կէ առաջ` Վե­նետի­կի Մխի­թարեան Միաբա­նու­թեան երե­ւելի հայ­րե­րուն ձօ­նուած մեր ու­սումնա­սիրու­թիւնը, որոնցմէ կրած էր խո­րունկ տպա­ւորու­թիւն։

Գե­րապայ­ծառ Մրէ­աթեան, մեր հան­դի­պումին աւար­տին, ազ­նիւ մտա­ծու­մով մը, մե­զի յանձ­նեց Շնոր­հա­լիի 850-ամեակին առ­թիւ պատ­րաստուած գե­ղա­քան­դակ յու­շամետալ մը։

Լ. Շ.

Շառոյեանի Դիմագիրքի էջէն ■