Հայկ Մամիջանեան

Յունիս 26-ի երեկոյեան, Եւրոպայի խորհուրդի խորհրդարանական վեհաժողովը ընդունած է «Հայաստանի ստանձնած պարտաւորութիւններու եւ յանձնառութիւններու գործադրման մասին» բանաձեւ մը։

Բանաձեւին մէջ մասնաւորապէս նշուած է, թէ Հայաստանի իշխանութիւնները կը շարունակեն ներգրաւուած ըլլալ Ազերպայճանի հետ խաղաղութեան պայմանագրի բանակցութիւններուն մէջ՝ միջազգային վէճերը խաղաղ ճամբով լուծելու իրենց յանձնառութեան համապատասխան։

Անդրադառնալով Հայաստանի եւ Ազերպայճանի միջեւ յարաբերութիւններու կարգաւորման հոլովոյթին՝ Վեհաժողովը իր լիակատար աջակցութիւնը կը յայտնէ տարածքային ամբողջականութեան փոխադարձ ճանաչման, ինքնիշխանութեան յարգումին, սահմաններու անձեռնմխելիութեան եւ ուժի բացառման սկզբունքներու վրայ հիմնուած խաղաղ գործընթացին։

Բանաձեւը նաեւ կոչ կ՚ընէ Ազերպայճանին «ազատ արձակելու Արցախի բոլոր բանտարկեալներն ու հայ ռազմագերիները»։

ԵԽԽՎ-ի լիագումար նիստին՝ «Պատիւ ունեմ» խմբակցութեան ղեկավար Հայկ Մամիջանեան անդրադարձած է «Հայաստանի քաղաքական բանտարկեալներու հարցին»

«Պատիւ ունեմ» խմբակցութեան ղեկավար Հայկ Մամիջանեան ելոյթ ունենալով ԵԽԽՎ-ի լիագումար նիստին անդրադարձած է «Հայաստանի քաղաքական բանտարկեալներու հարցին»։

Ան մասնաւորապէս նշած է.

«Այս զեկոյցի վերաբերեալ պէտք է երկու կարեւոր արձանագրում անել։ Մի կողմից զեկուցողները անդրադարձել են Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտութեան, հայերի ցեղային զտումներին եւ ռազմագերիներին վերաբերող բազմաթիւ կարեւոր դրոյթներին։ Վերջիններս նաեւ մեր կողքին էին Ադրբեջանի կողմից սանձազերծուած ռազմական գործողութիւնների ժամանակ, ինչի համար ես իմ շնորհակալութիւնն եմ յայտնում թէ՛ որպէս հայ եւ թէ՛ որպէս ԵԽԽՎ հայկական պատուիրակութեան ընդդիմադիր անդամ։ Բաքուի բանտերում որպէս պատանդ պահուող ռազմագերիների, քաղաքական եւ ռազմական ղեկավարութեան ընտանիքների եւ ամբողջ հայութեան համար չափազանց կարեւոր է, որ Եւրոպայի խորհուրդը Ադրբեջանի դէմ գործի դնի իր ազդեցութեան բոլոր լծակները՝ վերջիններիս ազատ արձակումը ապահովելու համար։

Սակայն միւս կողմից, ի՞նչ պէտք է ասեմ Արմէն Աշոտեանի, Նարեկ Մալեանի ու Մամիկոն Ասլանեանի հարազատներին, ովքեր համապատասխանաբար աւելի քան մէկ տարի, շուրջ մէկ տարի եւ շուրջ 3 տարի բանտում են։ Միթէ՞ ես պէտք է նրանց համար ընթերցեմ «ժողովրդավարական զարգացման ուղղուած շարունակական նուիրուածութեան» մասին զեկոյցի հատուածը։

Ի՞նչ պէտք է ասեմ Եսայի Քարամեանին, որ անդամահատուել է, կամ միւս հարիւրաւոր քաղաքացիներին, ովքեր տարբեր աստիճանի վնասուածքներ են ստացել 2024 Յունիս 12-ին ոստիկանութեան կողմից՝ բողոքի ցոյցերու ժամանակ կիրառուած լուսաձայնային նռնակներից։ Ո՛չ մէկ, ո՛չ երկու, այլ աւելի քան 20 կիրառուած լուսաձայնային նռնակ։ Միթէ՞ ես պէտք է նրանց ասեմ, որ զեկոյցը արդէն իսկ գրուած էր եւ դուք հնարաւորութիւն չէք ունեցել այն վերաշարադրելու։ Արդեօք կ՚անէի՞ք:

Ի՞նչ պէտք է ասեմ Նարեկ Սամսոնեանին ու Վազգէն Սաղաթելեանին, ովքեր երկու ամիս բանտարկուած էին բացառապէս համացանցային փոթքասթ վարելու համար։ Կամ ի՞նչ ասեմ Ժորա Աւետիսեանին եւ տասնեակ այլ քաղբանտարկեալներին, ովքեր շաբաթներ ու ամիսներ են անցկացրել բանտում միայն այն պատճառով, որ Նիկոլ Փաշինեանը այդպէս է ցանկացել։ Բացատրե՞մ նրանց, որ Եւրոպայի աշխարհաքաղաքական շահերը աւելի կարեւոր են, քան մարդու իրաւունքները։

Եւ ի՞նչ պէտք է ասեմ Սամուէլ Վարդանեանին, ում ձեռնաշղթաներով ոստիկանական մեքենայով կալանավայր տեղափոխելիս ուղեկցող ոստիկանները ճանապարհին մեքենան կանգնեցրել են ու իջել։ Ոստիկանների՝ մեքենայից իջնելուց անմիջապէս յետոյ մի խումբ դիմակաւորուած անձինք մեքենայից դուրս են բերել նրան տապալել գետնին, հայհոյել, սպառնացել, ծեծել, խոշտանգել, ապա ետ գցել ոստիկանական մեքենան։ Պէ՞տք է ասեմ, որ եւրոպական կառոյցները կարծում են, որ սա ժողովրդավարական երկրների նոր իրականութիւնն է։

Խնդիրը միայն մեծ փոփուլիստը չէ, ով վերածւում է փոքր բռնապետի. ես նկատի ունեմ Փաշինեանին։ Խնդիրն այն է, որ դուք բոլորդ գիտէք այս դէպքերի մասին։ Ես՝ ընդդիմադիր միւս պատգամաւորների հետ միասին, ձեզ ու միջազգային այլ կառոյցներին ուղարկել եմ տասնեակից աւելի նամակներ ու զեկոյցներ։

Միակ բանը, որ կարող եմ ասել՝ սպասենք, մինչեւ Փաշինեանը սպառի իրեն տրուած բռնութեան եւ դատական անիրաւութեան քարտ բլանշը, կամ սպասենք, մինչեւ արժէքները դադարեն այդքան ճկուն լինել։ Մենք՝ հայերս, մեր քարերի պէս ամուր ենք։ Մենք կը դիմանանք։ Սա էլ կ՚անցնի…»։