Երեւանի Պետական համալսարանի Արեւելագիտութեան բաժանմունքի տնօրէն, պատմագիտութեան դոկտ., փրոֆ. Ռուբէն Մելքոնեան «Թրքական պայրաքթարներն ու Տոսթոեւսքին» վերնագրով հետաքրքրական նիւթ մը հրապարակած է Դիմագիրքի իր էջին.-

Ան մասնաւորաբար նշած է.- «Մարտ 10-ին Թուրքիոյ նախագահ Էրտողան իր ելոյթին՝ անդրադարձաւ Արևմուտքի կողմէ Ռուսաստանի դէմ պատիժներու ծիրին մէջ ռուս դասական գրականութեան նշանաւոր դէմքերէն Տոսթոեւսքիի նկատմամբ կիրարկուող սահմանափակումներուն, արգելքներուն, և այդ քայլերը անուանելով «յիմարութիւն», «ֆաշիզմ», «բարբարոսութիւն»՝ զանոնք բաղդատեց Պաղտատի գրադարանի հրկիզման հետ: Անգամ մը եւս թրքական քարոզչամեքենան և դիւանագիտութիւնը կը փորձէ աշխարհին ներկայանալ որպէս քաղաքակիրթ, համաշխարհային մշակոյթը յարգող ու գնահատող պետութիւն: Ի դէպ, ռուսական գրեթէ բոլոր նշանաւոր լրասփիւռները անդրադարձան Էրտողանի այս ելոյթին եւ բնականաբար՝ դրական գնահատեցին զայն:

Սակայն իրականութիւնը բոլորովին այլ է. ռուսական դասական գրականութիւնը միշտ ալ ատելութեան թիրախ հանդիսացած է նոյնինքն Թուրքիոյ մէջ: Տակաւին անցեալ դարու կէսերէն սկսեալ` ԽՍՀՄ-Թուրքիա որեւէ լարումի ժամանակ Թուրքիոյ մէջ արգիլուած և գրախանութներու առջև այրած են ռուս դասականներու գիրքերը:

Օրինակ` 1945 Դեկտեմբեր 4-ին, Պոլսոյ մէջ տեղի ունեցած է հակախորհրդային բնոյթ կրող հանրահաւաք, որու ընթացքին քարուքանդ եղած են խորհրդային և ռուս գրականութիւն վաճառող գրախանութներ, հրկիզուած են Թոլսթոյի, Տոսթոեւսքիի, Կոկոլի, Թուրկենիեւի եւ ուրիշ գրողներու հատորները։ Ի դէպ, այդ յարձակումներուն մասնակցած են հետագային Թուրքիոյ նախագահ դարձած, իսկ այդ ժամանակ ազգայնական շարժումի անդամ երիտասարդներ՝ Սիւլեյման Տեմիրէլը և Թուրկութ Էօզալը:

Չեմ կարծեր, որ այս եւ այլ փաստերը ծանօթ չեն Ռուսաստանի գոնէ թրքագէտներուն, սակայն խնդիրն այն է, որ այս լարուած և գերզգայուն կացութեան մէջ Թուրքիա կը յաջողի կեղծ խաղաղասէրի դիմակով մէկ կողմէ Պայրաքթարներ ուղարկել Ուքրաինա, իսկ միւս կողմէ հանդէս գալ իբրև Տոսթոեւսքիի պաշտպան»։