«Արթո՛ւն եղէք, հսկեցէ՛ք, քանի որ ձեր ոսոխը՝ սատանան, մռնչում է առիւծի պէս, շրջում եւ փնտռում է, թէ ո՛ւմ կուլ տայ: Դիմադրեցէ՛ք նրան՝ հաստատուն լինելով հաւատի մէջ.»
Ա Պետրոս 5.8
«Սիրելի Արցախցինե՛ր,
Աստուածաշնչեան այս խօսքը միշտ պիտի զնգայ մեր ականջներում, որովհետեւ քրիստոնեան, առաւել եւս հայ քրիստոնեան, ո՛չ մարմնաւոր եւ ո՛չ էլ հոգեւոր առումով թմրելու, սթափութիւնը կորցնելու իրաւունք ունի:
Պետրոս առաքեալն իր այս խօսքում յորդորում է նախ արթուն մնալ մտքի եւ հոգու մէջ՝ պաշտպանուելու տեսանելի եւ անտեսանելի հակառակորդներից: Աստուածաշնչեան այս ճշմարտութիւնը միշտ առաջնորդել է մեր նախնեաց, եւ այսօր էլ այն պիտի ուղղորդի մեզ` չթուլացնելու նախ հոգեւոր, ապա նաեւ ֆիզիքական զգօնութիւնը։ Այն այսօր առաւել պատշաճ է առօրեայ մեր կեանքին. ապրելով նենգ թշնամիների հարեւանութեամբ՝ զգօնութիւնը թուլացնելու, թմրելու ու ննջելու իրաւունք պարզապէս չունենք, այլապէս կը շարունակենք կորուստներ ունենալ: Այսօր էլ թշնամին փորձում Է մեզ ընկճել զանազան ճանապարհներով՝ տեղեկատուական պատերազմով, արհեստական մարդասիրական ճգնաժամ առաջացնելով, եւ մի՛այն իրեն բնորոշ այլ ստոր միջոցներով: Հետեւաբար Պետրոս առաքեալի յորդորը, որն այսօր արդիական է բազմապատիկ չափով, եւ հնչում է այսպէս. «Արթո՛ւն կացէք եւ պատրա՛ստ եղէք, որովհետեւ չգիտէք, թէ թշնամին, որ ժամին կը գայ»:
Այո՛, դժուար է անվրդով ապրել նման պայմաններում, բայց մի՞թէ նորութիւն է մեզ համար թշնամու այս վարքագիծը, մի՞թէ առաջին անգամն է, որ ուզում են Արցախը թողնել առանց Հայի։ Պատմութիւնը լի է նման դրուագներով, բայց ճշմարտութիւնն այն է, որ մինչեւ այսօր մենք դեռեւս ապրում ենք մեր երկրում։
Մեզ պէտք չէ ընկճի կենցաղային որեւէ դժուարութիւն եւ որեւէ անորոշութիւն, որովհետեւ, եթէ մեր Նահատակները չվարանեցին իրենց կեանքը տալ Արցախի համար, ապա մենք էլ պէտք չէ վարանենք յանուն Արցախի որեւէ այլ դժուարութիւն պատուով կրել։
Թշնամու քայլերը մեծապէս կախեալ են մեր բռնած դիրքից ու զգօնութեան մակարդակից, եւ մենք մեր միասնականութեամբ ու մեր գօտիները ամուր կապած պէտք է ստիպենք յարգել մեզ ու մեր ազատութիւնը։ Մենք խնդիր ունենք միախմբուելու, պէտք է հասկանանք, որ հայրենիքի եւ պետութեան շահը պէտք է գերազանցի մեր անձնական շահին, վեր դասուի մեր բոլոր կենցաղային առօրէական եւ անձնական մղումներից ու դառնայ գերակայ՝ բոլորիս կեանքում։ Այն անձինք, որոնք այսօր ունեն լծակներ կանգնելու Հայոց զինուորի եւ Հայոց պետականութեան կողքին, պէտք է վայրկեան իսկ չվարանեն եւ անցնեն գործի: Քանզի այս պատերազմը որպէս կրակ բռնկւում է տնից տուն եւ չի խղճում ոչ մէկին:
Եթէ մենք իսկապէս սիրենք մեր երկիրը, հաս եւ հաւատարիմ լինենք նրան, հաւատացէ՛ք, Աստուած աւելիով կը վարձատրի մեզ։
Թո՛ղ Աստուած զօրացնի մեզ ու մեր հայրենեաց բոլոր պաշտպաններին` չընկճուելու, ամուր կանգնելու, հաւատով առաջնորդուելու եւ զգօնութիւնը չկորցնելու։
Թո՛ղ Աստուած պահի եւ պահպանի Արցախ աշխարհը»:
