Առաջին անգամ ըլլալով, Տուպայի մէջ, Հայաստան-Ազերպայճան ամենաբարձր մակարդակի հինգ ժամ տեւողութեամբ բանակցութիւններ ընթացան առանց մեծ պետութիւններու միջնորդութեան, որոնց աւարտին հրապարակուած կարճ հաղորդագրութիւնը հաստատեց Հայաստանի համար վճռորոշ դիւանագիտական յաղթանակ մը՝ Սիւնիքի միջանցքի հաղորդակցական ուղիներու Հայաստանի ինքիշխանութեան եւ իրաւազօրութեան ներքոյ գործարկումը։ Դիրքորոշում մը որ Հայաստանի իշխանութիւնները 2020-ի պատերազմէն ի վեր հետեւողական կերպով պաշտպանած են, հակառակ Ռուսաստանի եւ Ազերպայճանի անդուլ ջանքերուն՝ պարտադրելու ռուսական վերահսկում Սիւնիքէն անցնելիք ճանապարհին, որ իրարու պիտի կապէ Ազերպայճանի երկու հողամասերը. եւ հակառակ Հայաստանի մէջ ընդդիմադիր ճակատի անվերջ պնդումներուն, ըստ որոնց իբրեւ թէ Հայաստանի իշխանութիւնները զիջած են «Զանգեզուրի միջանցք»-ը թուրքեւազերական զոյգին։
Ռուսաստան ինչպէ՞ս պիտի հակազդէ Ազերպայճանի զիջումին՝ «Զանգեզուրի միջանցք»-ի վերահսկումը իրեն յանձնելու մասին իրենց պայմանաւորուածութեան լոյսին տակ։ Արդէն, Տուպայի հանդիպումին նախորդող շաբաթներուն Ռուսաստանի մէջ ազերիներու լայնածաւալ ձերբակալութիւնները կը յուշէին որ ռուս-ազերական մեղրալուսինը սպառած է։ Ազերական AZAL օդային ընկերութեան Պաքու-Կրոզնի գիծը ապահովող օդանաւին հրթիռակոծումը եւ ջախջախումը անցեալ Դեկտեմբերին սկիզբը հանդիսացաւ երկու երկիրներու յարաբերութիւններու վատթարացման։ Ազերպայճան ալ իր կարգին հակազդելով Ռուսաստանին, ռուսերու հանդէպ հալածանքները սաստկացուց։ Ազերիներու ինքնավստահութիւնը կու գայ Թուրքիոյ անոնց շնորհած անսեթեւեթ նեցուկէն, ինչպէս նաեւ Իսրայէլի հետ տնտեսական ու ռազմավարական շահերով պայմանաւորուած սերտ յարաբերութիւններէն, Արեւմուտքի համար այլընտրանքային ուժանիւթի աղբիւր հանդիսանալու հանգամանքէն։ Արցախի հայ բնակչութեան ցեղային զտումին՝ միջազգային դատապարտումի բացակայութիւնն ալ կը վկայէ արեւմտեաններուն մէջ Ազերպայճանի վայելած նեցուկին մասին։ Իսկ ռուսական բանակի հեռացումը Արցախի տարածքէն՝ Ազերպայճանին տուաւ յաւելեալ առաւելութիւն մը՝ չէզոքացաւ ռուսական անմիջական յարձակումի մը վտանգը։
Ռուսական դիրքին կարծրացումը կարելի է բացատրել միջազգային մի քանի ազդակներու շաղկապումով՝ ուքրաինական ճակատին անոր ձեռք ձգած յաջողութիւններով, ԱՄՆ-ու՝ իր պատմական դաշնակիցներուն դէմ շուկայական յարաբերութիւն-ներու մէջ հաստատած պարտադրանքներով, որոնք լրջօրէն տկարացուցին արեւմտեան ճակատի մարտունակութիւնը, մինչ միւս կողմէն ալ՝ BRICS-ի շրջանակին մէջ Ռուսաստանի ռազմավարական գործակցութեամբ Իրանի եւ Չինաստանի հետ՝ ձեւաւորուեցաւ հակա-արեւմտեան միջազգային նոր հարթակ մը։
Հայ-ազերական մերձեցումը սրեց նաեւ հայ-ռուսական յարաբերութիւնները՝ որուն անմիջական դրսեւորումներէն են՝ Եկեղեցի-Կառավարութիւն, Սամուէլ Կարապետեան-Կառավարութիւն հակադրութիւնները, որոնք 2026-ի ընտրութեան սեմին ա՛լ աւելի սրանալու նախադրեալներ կը ցուցաբերեն։
Թրամփի վերընտրութենէն ի վեր անոր հռչակած բոլոր խաղաղութեան նախաձեռնութիւնները ձախողութեան մատնուած են, բացի հայ-ազերականէն, որ յաջողութեան հնարաւորութիւն ունի, եթէ գործընթացը իր բնական հունով ընթանայ։ Սակայն, Ռուսաստան իր ձեռքին տակ ունեցած բոլոր միջոցները պիտի գործածէ զայն ձախողեցնելու համար։
Թէեւ ԱՄՆ ոչ մէկ լուրջ դերակատարութիւն ունեցած է Տուպայի հայ-ազերական բանակցութիւններու յաջողութեան մէջ, բայց եւ այնպէս նախագահ Թրամփի ինքն իրեն վերագրած յաջողութիւնը աւելի կը սրէ Հայաստանի հանդէպ Ռուսաստանի անհանդուրժողութիւնը, կատարուածը համարելով ռուսական ազդեցութեան գօտին սահմանափակելու նպատակ հետապնդող գործողութիւն։
Ժ.Չ. ■
© 2025 Բոլոր իրաւունքները վերապահուած են։