Կարեւոր ընկերակցութիւն մը, որ հիմնուեցաւ 2023-ին՝ Մաթիաս Փիրոլօ Գառնիկեանի նախաձեռնութեամբ։ Ան ստեղծուեցաւ մեկնելով յատուկ պատճառներէ՝ Մաթիասի քրոջ՝ Մելինայի յիշատակին եւ անոր յարգած արժէքները փոխանցելու նպատակով՝ աշխատանոցներու ստեղծումով, մա՛նաւանդ հայ երեխաներու համար։ Այս ընկերակցութիւնը նախադէպ մը կը հանդիսանայ իր գործունէութեամբ, մասնաւորապէս Հայաստանի եւ Արցախէն տեղահանուած երեխաներուն կ՚ապահովէ վերականգնողական միջավայր մը ծաղրածուական աշխատանոցներու միջոցով։
Առիթը ունեցայ ընկերակցութեան հիմնադիրներուն՝ Լէայի եւ Մաթիասի հետ տեսակցելու։ Հիմնադրումէն ի վեր ընկերակցութիւնը իրականացուցած է երկու կարեւոր ճամբար դէպի Հայաստան։ Առաջինը 2023-ին եւ այս տարի ալ Փետրուար ամսուն կազմակերպեցին աշխատանոցներ Հայաստանի տարբեր քաղաքներու մէջ։ Մենք կը հաւատանք այս նախաձեռնութեան կարեւորութեան եւ համոզուած ենք, որ պէտք է ամէն կերպով աջակցիլ իրենց։
* * *
– Կրնայի՞ք մեզի ներկայացնել « M.E.L.I.N.A » ընկերակցութիւնը եւ անոր առաքելութիւնը։
– « M.E.L.I.N.A » ընկերակցութեան նպատակն է կենդանի արուեստը (spectacle vivant), յա՛տկապէս ծաղրածուական արուեստն ու երաժշտութիւնը տարածել ու մատչելի դարձնել Ֆրանսայի եւ արտասահամանի, եւ գլխաւորաբար Հայաստանի մէջ։ Կազմուած է 80 գործուն անդամէ (արուեստագէտներ, մշակութային միջնորդներ, առողջապահութեան եւ կրթութեան մասնագէտներ, տեղեկատւութեան արհեստավարժներ եւ այլն)։ Ընկերակցութիւնը հիմնուած է մեր՝ Մաթիաս Փիրոլօ Գառնիկեանի եւ Լէա Մելինիի կողմէ 2023 թուականին։ Մենք երկուքս ալ այս մարզին մէջ կը գործենք իբրեւ երաժիշտ եւ դերասան։
– Ինչպէ՞ս ծնաւ տեղահանուած երեխաներուն համար կազմակերպուած ծաղրածուական ու երաժշտական աշխատանոցներու գաղափարը։
– 2023-ին, Մաթիաս մեկնեցաւ Հայաստան՝ Գորիս եւ Երեւան, ուր կազմակերպեց ծաղրածուական աշխատանոցներ՝ յատկապէս Արցախէն տեղահանուած երեխաներուն եւ պատանիներուն համար։ Այս նախաձեռնութիւնը տեղի ունեցաւ ընդամէնը երկու շաբաթ ետք՝ Ազերպայճանի կառավարութեան կազմակերպած բռնի տեղահանումէն։
– Շատ ծանր շրջանի մը գացեր էք։ Այդ շրջանին հոն գտնուիլը ինչպէ՞ս ազդեց ձեր վրայ. ձեզ մղե՞ց հոն վերադառնալու։
– Այո՛, ճիշդ այդպէս։ Այս առաջին փորձը մեզի ցոյց տուաւ, որ երեխաներն ու պատանիները կարիքը ունին դրսեւորելու իրենց հոգեխոցումները։ Այդ պատճառով ալ, 2025 Փետրուարին մենք կազմակերպեցինք աւելի լայնածաւալ ընկերամշակութային ծրագիր մը Հայաստանի մէջ։ Չմատուցեցինք ներկայացում, այլ կազմակերպեցինք ծաղրածուի աշխատանոցներ՝ երաժշտութեամբ զուգորդուած, եւ վերջին աշխատանոցը բաց էր հանրութեան։ Այս նախաձեռնութեան նպատակն է Արցախէն տեղահանուած երեխաներուն, ինչպէս նաեւ մշակութային ձեռնարկներէ հեռու մնացածներուն առաջարկել ծաղրածուական եւ երաժշտական աշխատանոցներու շարք մը, որու աւարտին մասնակից երեխաները հրամցուցին ներկայացում մը, յատկապէս իրենց ընտանիքներուն համար։ Այս ծրագրին առաքելութիւնն է այս երեխաներուն ու պատանիներուն տալ արտայայտուելու կարելիութիւն եւ զանոնք վերակեդրոնացնել իրենց կեանքին վրայ, հակառակ իրենց ապրած բռնութիւններուն։
– Կրնայի՞ք բացատրել, թէ ինչե՞ր ըրիք ձեր վերջին աշխատանոցներու ընթացքին. որո՞նք էին գլխաւոր դժուարութիւնները։
– Այս ուղղութեամբ, Հայաստանի մէջ, մենք իրագործեցինք երեք շաբաթներու վրայ տարածուող ծրագիր մը՝ մէկական շաբաթ երեք քաղաքներու մէջ, մասնակցութեամբ մասնագէտներու՝ ծաղրածուներու եւ երաժիշտներու, որոնք տեղւոյն վրայ գտնուող հայկական կառոյցներուն հետ միասին մշակեցին երեխաներու կարիքներուն համապատասխանող աշխատանոցներ։ Նաեւ նախատեսուած է մանկավարժա-հոգեբանական հսկողութիւն՝ մասնակցողներուն աջակցելու համար։ Կարելիութիւնը ունեցանք նաեւ համագործակցութիւն հաստատելու տեղւոյն վրայ գործող հայկական շարք մը կազմակերպութիւններու հետ, ինչպէս՝ Գիւմրիի “KASA” հիմնադրամին եւ Գորիսի “Partnership and Teaching” կազմակերպութեան հետ։ Այս կառոյցները կ՛ընդունին տեղահանուած երեխաներն ու պատանիները, որոնց մտաւոր առողջութիւնը խորապէս տուժած է՝ ըստ ՄԱԿ-ի Մանկական հիմնադրամի (UNICEF) զեկոյցներուն, եւ ինչպէս մենք ալ անձամբ հաստատեցինք տեղւոյն վրայ աշխատելու ընթացքին։
Նախ յատուկ ուշադրութեամբ կ՚ուզեմ ընդգծել, որ մեր գլխաւոր նպատակներէն մէկը եղած է ընտրել տեղական հոգեբաններ եւ ուսուցիչներ այս աշխատանոցներու կազմակերպման համար եւ համագործակցիլ անոնց հետ։ Այսպէս, անոնց ուղեկցութեամբ ու թելադրութիւններով տեղի ունեցան ծաղրածուական աշխատանոցները եւ օգնութիւն ցուցաբերուեցաւ երախաներուն, որպէսզի կարենան արտայայտել իրենց զգացումները։ Սակայն, դիւրին գործ չէր այս մէկը եւ պէտք է խոստովանիլ, որ շատ անգամ տեղւոյն վրայ պակասը զգացինք նման մասնագէտներու։
Ամենամեծ դժուարութիւններէն մէկը այս էր, նաեւ երեխաներու դժուարութիւնը իրենց զգացումները բացայայտելու։ Այստեղ խնդրոյ առարկաները ոչ միայն Արցախէն տեղահանուած երեխաներն են, այլեւ ընդհանուր առմամբ՝ շատեր ունին այդ նոյն դժուարութիւնները։ Յստակ է, որ պատերազմի բացասական հետեւանքները ազդած են բոլորին վրայ։ Մեր նպատակն էր այդ վնասները թեթեւցնել՝ զրուցելով տարբեր նիւթերու շուրջ։
Նաեւ շնորհակալութեամբ պէտք է յիշեմ, թէ միշտ մեր կողքին եղան անհատներ, որոնք հայերէնի տիրապետելով՝ շատ յաճախ ապահովեցին մեր թարգմանութիւնները եւ սա՝ լեզուի արգելքը յաղթահարելու տեսանկիւնէն շատ կարեւոր ներդրում էր։ Ես ալ հայերէն գիտեմ, բայց նախընտրեցինք մեզի հետ ունենալ մէկը, որ աւելի լաւ կը խօսի։ Օրինակ, վերջին շրջանին մեզի հետ էր Ռաֆայէլ Տէրտէրեան, որ մեծապէս օգնեց մեզի այս ուղղութեամբ։ Միւս կողմէ, երեխաներու հետ հաղորդակցութեան ընթացքին՝ լեզուն երբեմն կը մնայ երկրորդ դիրքի վրայ ։
Միւս կարեւոր խնդիրը՝ նիւթական դժուարութիւններն էին։ Շնորհակալութիւն կը յայտնեմ Երկիր եւ Մշակոյթ կազմակերպութեան, “Pitt Ocha” եւ « Sourires d’Arménie » միութիւններուն, ինչպէս նաեւ M.E.L.I.N.A ընկերակցութեան նուիրատուներուն, առանց որոնց օժանդակութեան՝ պիտի չկարենայինք իրագործել այս ուղեւորութիւնը։
– Ո՞ւր գացիք այս տարի իրականացնելու ձեր աշխատանքները եւ ինչպէ՞ս ընտրեցիք վայրերը։
– Այս տարի գացինք Գիւմրի, ուր “KASA” հիմնադրամին հետ վարեցինք օրական երկու աշխատանոց։ Յետոյ մեզի թելադրուեցաւ երթալ գիւղեր, ուր տղաքը շատ աւելի կարիքը ունին նման ձեռնարկներու, քան թէ մեծ ոստաններու մէջ։ Ուրեմն գացինք Աշոցք գիւղ, ուր չորս օր աշխատեցանք տղոց հետ։ Գացինք նաեւ Գորիս եւ Տեղ՝ “Partnership and Teachings” եւ “GUM” ընկերակցութիւններուն հետ. օրական մէկ աշխատանոց վարեցինք, հինգ օրերու ընթացքին. նոյնպէս՝ օրական մէկական աշխատանոց՝ Արտաշատի,Վերինի, Այգեզարդի մէջ։ Վերջին աշխատանոց մըն ալ կազմակերպուեցաւ Արտաշատի քաղաքապետութեան հետ գործակցութեամբ։
– Դուք ի՞նչ տպաւորութիւններ ունեցաք։ Ինչպէ՞ս կը գնահատէք այս նախաձեռնութեան արդիւնքները։
– Այս աշխատանոցները շատ օգտակար եղան։ Մասնակիցները մեծ խանդավառութեամբ մասնակցեցան, եւ մենք տեսանք, որ ստեղծագործական արտայայտութիւնը, խաղերն ու երաժշտութիւնը կը նպաստեն ոչ միայն երեխաներու, այլեւ անոնց ընտանիքներու հոգեկան վիճակի բարելաւման։ Յատկապէս գաղթական ընտանիքներու պարագային՝ նման աշխատանքներ կրնան թեթեւցնել անոնց առօրեայ կեանքի լարուածութիւնը եւ նպաստել ընկերային կեանքի մէջ կապերու ամրապնդման։
Աշխատանոցները դարձան հասարակաց վայր մը, ուր մասնակիցները ոգեւորութեամբ կու գային, ոչ թէ միայն լսելու կամ սորվելու, այլեւ միասին ստեղծելու եւ կառուցելու համար։ Մեր նպատակը չէր ուղղակի ուսուցանել, այլ՝ միասնաբար կառուցել, կիսել այդ փորձառութիւնը, մասնակցիլ անոր։ Այս մօտեցումը, անկասկած, խորացուց մասնակիցներու միջեւ կապերը եւ ստեղծեց համագործակցութեան միջավայր մը։
– Կը կարծեմ, որ ձեզի համար այս ծրագիրը միայն մէկ անգամուան յատուկ չէր, այլ՝ երկարաժամկէտ պարտաւորութի՛ւն է։ Դուք արդէն մշակա՞ծ էք յաջորդ քայլերուն մասին ծրագրեր։
– Եթէ ունենանք կարելիութիւն ու կարենանք ապահովել գանձատրում, անշուշտ կը փափաքինք շարունակել աշխատանքը։ Թէ՛ կ՚ուզենք նոյն խումբերով աշխատիլ եւ թէ՛ ուրիշ խումբեր գտնել ու նորանոր աշխատանոցներ կազմել, սակայն դիւրին չէ։ Այս ամբողջը մեծ նախապատրաստութիւն կը պահանջէ եւ կազմակերպչական խնդիրները միշտ լուրջ մարտահրաւէրներ են։ Պէտք է հաստատել աւելի ամուր գործընկերութիւններ կամ գտնել յաւելեալ աղբիւրներ, որպէսզի մեր աշխատանքը դառնայ աւելի կայուն։
Նազլը Թէմիր Պէյլէրեան ■
M.E.L.I.N.A. ընկերակցութեան գործունէութեան կարելի է աւելի մօտէն ծանօթանալ, այցելելով ստորեւ տրուած հասցէն.-
Իսկ ելգիրի հասցէն է՝ assoc.melina@gmail.com ■
© 2025 Բոլոր իրաւունքները վերապահուած են։