Լուսանկարը՝ Պերճ Արապեանի

Յունուար 19-ին, Հրանդ Տին­քի սպա­նու­թեան վայ­րին մէջ, Սե­պաթ շէն­քին առ­ջեւ, ուր 18 տա­րի առաջ կը գտնուէր «Ակօս» թեր­թի խմբագ­րա­տու­նը, հա­զարա­ւոր քա­ղաքա­ցինե­րու մաս­նակցու­թեամբ ոգե­կոչուեցաւ ան­մահ հա­յոր­դիին յի­շատա­կը:

Ոգե­կոչ­ման արա­րո­ղու­թեան ըն­թացքին, Թիւ­լին Էօզէն կար­դաց Չիղ­տէմ Մա­թերի նա­մակը,– որ 2022-ի Ապ­րի­լէն ի վեր բան­տարկուած է Կե­զիի դա­տավա­րու­թեան ծի­րէն ներս,– Պա­քըր­գիւղի բան­տէն: Իր նա­մակին մէջ Չիղ­տէմ Մա­թեր կը գրէր. «Այ­սօր վստահ եմ, որ Սե­պաթ շէն­քին առ­ջեւ կան մար­դիկ, որոնք տա­կաւին չէին ծնած, երբ Հրան­դը սպա­նուե­ցաւ։ Սե­րունդնե­րը կը փո­խուին, սա­կայն “ո՞ւր ենք” հար­ցումին պա­տաս­խա­նը իր ու­ժը կ՚առ­նէ յա­մառօ­րէն հո՛ս ըլ­լա­լէն։ Մենք տա­կաւին հո՛ս ենք՝ յա­մառօ­րէն»։

Էրարսլան Սաղ­լամ կար­դաց Օս­ման Քա­ւալա­յի ու­ղերձը, որ ապօ­րինա­բար բան­տարկուած է 2017-ի Նո­յեմ­բե­րէն ի վեր: Քա­ւալա կ՚ըսէ. «Հա­կառակ սպա­նու­թիւննե­րուն, ջար­դե­րուն եւ բռնու­թեան բո­լոր ձե­ւերուն, կը շա­րու­նա­կեմ յու­սալ, որ պի­տի տես­նենք այն օրը, երբ խա­ղաղու­թիւնն ու ար­դա­րու­թիւնը պի­տի յաղ­թա­նակեն։ Ար­դա­րու­թիւն կը պա­հան­ջեմ Հրան­դի եւ մեր բո­լոր քա­ղաքա­ցինե­րուն հա­մար»։

Թագուհի Թովմասեան. կողքին՝ Ռաքէլ Տինք

Այս տա­րուան գլխա­ւոր բա­նախօսն էր հայ գրա­կանու­թեան եւ մշա­կոյ­թի նշա­նաւոր դէմ­քե­րէն Թա­գու­հի Թով­մա­սեան։ Ան յատ­կա­պէս նշեց. «Ի՞նչ էր անոր “յան­ցանքը”։ Ակնյայտ էր անոր մարդոց հան­դէպ սէ­րը, ժո­ղովրդա­վարու­թեան եւ մարդկա­յին իրա­ւանց նկատ­մամբ կիր­քը, խօս­քի ազա­տու­թեան հան­դէպ ու­նե­ցած ամուր հա­ւատ­քը, եւ այս բո­լորին վրայ՝ եր­կու ժո­ղովուրդնե­րու մի­ջեւ խա­ղաղու­թեան ջա­տագո­վ մը ըլլալով՝ Թուրքիա-Հա­յաս­տան [փակ] սահ­մա­նի բաց­ման կոչ ընե­լը… Եւ այս ամէ­նէն վեր, ան ու­նէր Աս­տուածա­տուր շնորհք մը՝ ու­րիշնե­րը հա­մոզե­լու կա­րողու­թիւն, որ ոմանք խո­րապէս կը վախցնէր»։

Ներ­կա­ները՝ «Յի­շողու­թիւն», «Կեանք», «Ճշմար­տութիւն», «Ար­դա­րու­թիւն» վեր­տա­ռու­թեամբ հա­յերէն, թրքե­րէն, քրտե­րէն պաս­տառներ պար­զած են եւ վան­կարկած՝ «Այստեղ ենք Ախ­պա­րիկ», իսկ բարձրա­խօսով սփռուած են Հրանդ Տին­քի ելոյ­թէն հա­տուածներ։ ■